جایت خالیست کنارم
پشت چراغ های قرمز طولانی شهر
توی ترافیک های سنگین دم غروب
در خلوت محض سحرهای اتوبان
چقدر نیستیتا لحظه های هرز بی احساس را
کوتاه کنی برایم پرخاطره...
که کلی از این در و آن در حرف بزنی
که حتی ترانه بخوانی ومن
عاشق صدایت شوم بار
چقدر نیستی و تمام لحظه های پس از تو
مثل ثانیه های کند پر ترافیک
مثل انتظار چراغ های همیشه قرمز
مثل راه های بی پایان....