سیاست

معمولا در عرصه سیاست منافع است که به هر چیز دیگه ای می چربه و کشورهای حامی سوریه هم در این برهه ی زمانی همینو در نظر دارند اما آقایانِ حامی!، تا الان نزدیک و شایدم بیشتر از بیست هزار نفر کشته شده اند.

بچگیا نوشت: بچه که بودم گاهی سوریه و روسیه رو قاطی می کردم، می بینم که زیادم به خطا نرفتم.

تاریخچه نوشت: روسیه (شوروی) بعد از سال 1917 و روی کار اومدن بلشویک ها و فتل عام مردم و نزدیکان تزار و بعد از حکومت کوتاه مدت لنین و روی کار آمدن استالین ماهیت خونخوار خودشو روشن کرد. وقتی که تروتسکی مخالف سیاست های استالین بود و حکومت اونو به مکزیک تبعید کرد و اونجا هم دست از سرش بر نداشتند و با تبر تکه تکه اش کردند. وقتی که اردوگاههای کار اجباری در سیبری به وجود اومد... بعد از چندین دهه گورباچف سر کار اومد و دست به اصلاحاتی زد و بورس یلتسین دائم الخمرسوار تانک شد و جلوی مجلس وایستاد و تهدید به گلوله باران مجلس (لیاخوف روس یادتونه؟) کرد. بعد از این واقعه نظام کمونیستی شوروی سقوط کرد. بعد از یلتسین نوبت به مامور سابق کا گ ب بود که سر کار بیاد. اینبار پوتین که در سایه اصلاحات اقتصادی اسم و رسمی پیدا کرد تنه به تنه ی نظام های توتالیتر داشت خودشو نشون داد و هشت سال حکومت کرد و بعد 4 سال در سایه و الان دوباره علنا در راس حکومت. آقای پوتین از بازمانده های سرویس مخوف اطلاعاتی شوروی است و حکومت بعث سوریه چه در زمان حافظ اسد و چه الان پسرش بشار اسد هم رفیق گرمابه و گلستان شوروی و روسیه بوده اند و گرفتن جان انسان ها به شرطی که برای بقای حکومت بعثی بشار اسد باشد برایشان اهمیتی ندارد.