زمزمه عاشقانه

دریاست! با غرور صدا می‌زند بیا

می‌خواهمش دوباره و می‌خواهد او مرا

دستانِ باد  گُم شده در گیسوانِ من

نجوای آب کرده مرا از خودم جدا

من با هراس می‌روم و تاب می‌خورم

با موج‌های سرکشِ او که رسیده تا... 

من گوش می‌دهم که ازو بشنوم: نرو

او گوش می‌دهد که ز من بشنود: بیا

می‌خوانَدم به زمزمه‌ی عاشقانه‌ای

بر شانه‌ها و سینه‌ی او می‌شوم رها

تا موج‌های مست  کجا را نشان کنند

چشمِ من است یا لب من؟ گونه‌هام یا...!

سردم شده‌ست، گرمْ مرا در برَت بگیر

بر من بپیچ نرم و ببَر تا به ناکجا

گیسوی آب ریخته بر گیسوانِ من

از هوش رفته‌ام که تو را می‌زنم  صدا