به علاوه عصاره شیرین بیان از لحاظ تئوری به عنوان یک مشتق ضدالتهاب موضعی مطرح است که می تواند در کاهش قرمزی پوست و تیرگی پس از التهاب، کاربرد داشته باشد.
ماده فعال شناخته شده در شیرین بیان، فلاونوئید است که می تواند با پراکنده کردن ملانین، موجب روشن شدن پوست شود.
دوز مورد استفاده، یک گرم در روز برای چهارهفته است تا اثر بالینی آن ظاهر شود. عصاره شیرین بیان هنوز در شمال آمریکا در دسترس نیست ولی در بخشهایی از جهان به خصوص در مصر استفاده می شود.
ماده اصلی هیدروفوبیک آن که در اثر گرفتن عصاره شیرین بیان به دست می آید، گلابریدین است که روی پوست موثر می باشد.
خلاصه این که آثار درمانی شیرینبیان از دیرباز شناخته شده بوده و از آن برای درمان انواع سرفهها و به عنوان داروی مسکن در پوست استفاده می کردند.
مردم حتی برای درمان اسپاسم و تورم مفاصل و به عنوان مادهای ملین از آن بهره می گرفتند.
از عصاره ریشه ی شیرین بیان هم، به عنوان سد مقاوم در برابر برخی ویروسها مثل هرپس و هپاتیت A و یا در برابر عفونت کاندیدا استفاده می شده است.
عالی بود
مرسی
سلام برادرم
ممنونم از حضور گرمتون
من خیلی سعی کردم براتون کامنت بزارم اما هر کار میکنم رد نمیکنه
منم با افتخار شما رو لینک کردم
خوشحال میشم به وب منم سر بزنین
سلام.
خدایا به ما توفیق ده تا از کسانی باشیم که حاصل دسترنج یکماه ی خود را در رمضان، از این به بعد هم حفظ کنیم.(آمین)
این عید بر شما مبارک و التماس دعا