دلم را پرت می کنم...!

دیوارهای دنیا بلند است و من گاهی دلم را پرت می کنم ان طرف دیوار.

مثل بچه ی بازیگوشی که توپ کوچکش را از سر شیطنت به خانه ی همسایه می اندازد ، به امید آنکه شاید در آن خانه باز شود .

گاهی دلم را پرت می کنم آن طرف دیوار .

آن طرف حیاط خانه ی خداست و آنوقت هی در می زنم .در می زنم . در می زنم و می گویم :

(( دلم افتاده توی حیاط شما ، می شود دلم را پس بدهید ... ))

کسی جوابم را نمی دهد . کسی در را برایم باز نمی کند .

اما همیشه دستی دلم را می اندازد این طرف دیوار . همین !

و من این بازی را دوست دارم . همین که دلم پرت می شود این طرف دیوار، همین که ...

من این بازی را ادامه می دهم و آنقدر دلم را پرت می کنم تا خسته شوند .

تا دیگر دلم را پس ندهند .

تا آن در را باز کنند و بگویند : بیا خودت دلت را بردار و برو .

آنوقت من می روم و دیگر هم برنمی گردم .

من این بازی را ادامه می دهم ........

حکمت خدا

گنجشک با خدا قهر بود…….

روزها گذشت و گنجشگ با خدا هیچ نگفت .

 فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند

 و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت:

می آید ؛

 من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی هستم که دردهایش را در خود نگاه میدارد...
و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست.

 فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشک هیچ نگفت

و خدا لب به سخن گشود : با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست.
گنجشک گفت :

 لانه کوچکی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی.

این طوفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی؟ لانه محقرم کجای دنیا را گرفته بود؟

 و سنگینی بغضی راه کلامش را بست.
سکوتی در عرش طنین انداخت.

 فرشتگان همه سر به زیر انداختند.

خدا گفت:

ماری در راه لانه ات بود.

باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند.

 آن گاه تو از کمین مار پر گشودی.
گنجشگ خیره در خدائیِ خدا مانده بود.!!!!!!!!
خدا گفت:

و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی!

 اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی درونش فرو ریخت …
های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد …

تنهاترین

باران ببارد و دستی نباشد در آغوشت گیرد ...

تنها ترین آدم روی زمین میشوی ....

این واژه نخ نما

عاشقی یاد گرفتنی نیست
هیچ مادری گریه را به کودکش یاد نمی‌دهد
عاشق که بودی
دست کم
تشری که با نگاهت می‌زدی
دل آدم را پاره نمی‌کرد
مهم نیست
من که برای معامله نیامده ام
اصل مهم این است
که هنوز تمام راه‌ها به تو ختم می‌شوند
وتو در جیب‌هایت تکه‌هایی از بهشت را پنهان کرده ای
نوشتن
فقط بهانه ای است که با تو باشم
اگر چه
این واژه‌های نخ نما قابل تو را ندارند … .

برای عشق

برای عشق تمنا کن ولی خار نشو. برای عشق قبول کن ولی غرورتت را از دست نده . برای عشق گریه کن ولی به کسی نگو. برای عشق مثل شمع بسوز ولی نگذار پروانه ببینه. برای عشق پیمان ببند ولی پیمان نشکن . برای عشق جون خودتو بده ولی جون کسی رو نگیر . برای عشق وصال کن ولی فرار نکن . برای عشق زندگی کن ولی عاشقونه زندگی کن . برای عشق بمیر ولی کسی رو نکش . برای عشق خودت باش ولی خوب باش

قانون عشق

قانون تو تنهایی من است و تنهایی من قانون عشق
عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست.
چه قانون عجیبی! چه ارمغان نجیبی و چه سرنوشت تلخ و غریبی!
که هر بار ستاره‌های زندگیت را با دستهای خود راهی آسمان پر ستاره کنی 
و خود در تنهایی و سکوت با چشمهای خیس از غرور پیوند ستاره‌ها را به نظاره نشینی
و خاموش و بی صدا به شادی ستاره‌های از تو گشته جدا دل خوش کنی
و باز هم تو بمانی و تنهایی و دوری…

مقیاس

مقیاس فاصله متر نیست! اشتیاق است... مشتاق که باشی حتی یک قدم نیز فاصله ای دور است..

مقیاس

مقیاس فاصله متر نیست! اشتیاق است... مشتاق که باشی حتی یک قدم نیز فاصله ای دور است..

تنها

چرا می گویند « ها » علامت جمع است؟! 

«تن » را که با « ها » جمع کنی خودت می مانی و خودت !

شوخی

عشق تو

شوخی زیبایی بود که خداوند با قلب من کرد !

زیبا بود

امّا

شوخی بود !

حالا . . .

تو بی تقصیری !

خدای تو هم بی تقصیر است !

من تاوان اشتباه خود را پس میدهم . . . !

تمام این تنهایی

تاوان « جدّی گرفتن آن شوخی » است.

دلتنگی

بی تو احساس درد دارم 
شاید این همان دلتنگی باشد

تورا دیگر ندارم 
شاید این بازی زندگی باشد

دل دل مــی کــردم بــبـیـنـم هر روز تـــــورا
نیستی اینجا ، نیستی در زندگیم ،دیگر نیستی! 

چرا چرا چرا؟؟؟
بـی تــو شـوق زندگـی مـ ـرا تـرک کــرده اســت

تنها اشک است که بغض گلو و دلتنگی هایم رادرک کرده است

بوسه هایت را تازه می کنند قطره اشک هایم هر روز

نگرانی

بیزارم از اینکه اسم هرزگی هایت را آزادی 

و 

اسم نگرانی هایم را گیر میگذاری

و

برای بی تفاوتیهایت اعتماد را بهانه می آوری . . .

بهشت دیگران

آتش دوزخ باشد

شراب باشد

تو کنار من باشــﮯ‌

و شیطانــﮯ که گولمان بزند

شب که شد از بام جهنم خودمان بهشت دیگران را مــﮯ‌‌بینیم!

عذاب

مــــــــرا

هیـــــــــچ چیـــــــز عـــــذاب نمی دهــــــد

                                          جـــــــز اینکــــــــه

                                                  همیشـــــــــه دانستـــــــه خطـــــا کردم

                                                                                   ندانستـــــــه آلـــــــوده شدم

                                                      نشــــــناختــــــه وابســــــته شــــــدم

                                                                                 و ناخواســـــــته رانـــــــده شدم...

آبستن دردها...

دنیا را بغل گرفتم

گفتند امن است

هیچ کاری با ما ندارد

خوابم برد

بیدار شدم

دیدم

آبستن تمام دردهایش شده ام...

مقدس ترین جای دنیا

مقدّس تـرین جـای ِ دنیــاست

اتـاق ِ تنــهایی هـایـم !
وقـــتی ،
بـا نیـّـت ِ تــو
خـــلوت میکـــنم ...!
میدانم ؛
دیگر برای من نیستی !
اما ....

دلی که تنگ باشد این حرفها را نمیفهمد

زن

زن!

قداست دارد...

برای بودن با او

باید مرد بود ،

نه نر!

از پس دیوانگی

من نه عاشق هستم 

                      و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من ، 

             من هستم و یک حس غریب که به صد عشق و هوس می ارزد ،

                                                                 من نه عاشقم و نه دلداده به گیسوی بلند 

                                                                                                        و نه آلوده به افکار پلید ،

                                                                          من به دنبال نگاهی هستم که مرا 

                                                                                                        از پس دیوانگی میفهمد

مرا اینگونه باور کن

مرا این گونه باور کن

                  کمی تنها 

                            کمی بی کس

                                      کمی از یادها رفته

                                              نمیدانم مرا ایا گناهی هست؟

که شاید هم به جرم ان غریبی و جدایی 
هست؟

      مرا اینگونه باور کن.

مناجات

الهی! راز دل گفتن دشوار است و نگفتن دشوارتر

الهی! چگونه خاموش باشم که دل در جوش و خروش است و چگونه سخن گویم که خرد مدهوش و بیهوش است

الهی! ما همه بیچارهایم و تنها تو چاره ای و ما همه هیچ کاره ایم

و تنها تو کاره ای

الهی! چون تو حاضری چه جویم و چون تو ناظری چه گویم

الهی! چون عوامل طاحونه چشم بسته و تن خستهام، راه بسیار می روم و مسافتی نمی پیمایم. وای من اگر دستم نگیری و رهاییام ندهی

الهی! خودت آگاهی که دریای دلم را جزر و مدّ است

« یا باسط» بسطم ده و «یا قابض» قبضم کن.

الهی! ناتوانم و در راهم و گردنههای سخت در پیش است

و رهزنهای بسیار در کمین و بار گران بر دوش.

«یا هادی، اهدنا الصراط المستقیم...»

الهی! از روی آفتاب و ماه و ستارگان شرمندهام

از انس و جان شرمندهام، حتی از روی شیطان شرمندهام

که همه در کار خود استوارند و این سست عهد ناپایدار

الهی! وای بر من اگر دانشم رهزنم شود و کتابم حجابم

الهی! علمم موجب ازدیاد حیرتم شده است، ای علم محض و نور مطلق، بر حیرتم بیفزا