نجابت

خیلی وقتا که دلم تنگ نگاه تو میشه

یا دلم تنگ سر زلف سیاه تو میشه

میرم و یه گوشه ای هق هقم و داد می زنم

توی هق هق صدام اسمتو فریاد می زنم

اسم تو نجابت چشمه ی کوه یخیه

اگه باز نبینمت دست و دلم برزخیه

این دل برزخیم و بردار و با خودت ببر

بذارش یه جای امنی شبی که می ری سفر 

بذارش تو بقچه ی خاطره های کودکیت

یا هواش کن مثه روزای خوش بادکنکیت

***

من اگه جای تو باشم ،دلم و بر می دارم

می برم یه جای دوری تک و تنهاش می ذارم

می برم یه جایی تا یک شبی ققنوسی بشه

بسوزه،شعله بشه،رو دستا فانوسی بشه...