بپندار

نظر میدیم، بدون اینکه اصلا بدونیم چه خبره؟! اصلا خبری هست؟!!

دنیای جالبی شده واقعا. خیلی ها خودشون رو عقل کل فرض می کنن، و تصورشون اینه که هر فکری به ذهنشون برسه درسته! به خودشون حق میدن هر لفضی رو به زبون بیارن و با تمام تلاش سعی میکنن بگن "حرف من حقه و حقیقت، حرفِ تو چیزی نیست جز حماقت!!"

چشمام رو میبندم و سعی میکنم به زیباترین قطعه موسیقی ای که دوست دارم گوش بدم، یا باز میکنم چشمام رو و زیباترین تصویری که بتونم رو تماشا میکنم. لحظه ی زیبایی هست، وقتی ذهنت از هرچی بدیه به سمتِ لذتی سوق پیدا کنه که اون لحظه، فقط و فقط مال خودته، بدور از شنیدن و دیدنِ صحبت های ناشایست...

به گُمان است که می بیند

که شاید، می شنود.

به گُمان است که می داند

می شناسد

پندارش آید که شایسته می خواند

این گونه می اندیشد که بِه است و دیگران کِهتراند ز هرچه که هستند.

گُمان کن

بپندار

بیاندیش

مرا سریست که سودایش فرا زآدمیان باشد...