همخوابه ی فراق تو مجنون ندارد

آتش زبانه می کشد از هیزم ترم

می سوزم ودوباره تو را نام می برم

می سوزم ونگاه تو اسطوره می شود

در ذهن خاک خورده ی تاریخ باورم

همخوابه ی فراق تو مجنون ندارد و

آبستن جنون شده لیلای بسترم

شب باتو مست عشق تو لایعقل تو و

تا صبح مثل شب پره دور تو می پرم

آتش همیشه شعله ور ومن کنار آن

هیزم برای سوختنم کم می آوری...