10 دقیقه بعد:
10 قاشق چای خوری شکر وارد بدنتان میشود،میدانید چرا با وجود خوردن این
حجم شکر دچار استفراغ نمی‌شوید؟چون اسید فسفریک،طعم آن را کمی میگیرد و
شیرینی اش را خنثی میکند.
20 دقیقه بعد:
قند خونتان بالا میرود و منجر به ترشح ناگهانی و یکجای انسولین می
شود،کبدتان شروع میکند به تبدیل قند به چربی تا قند خون بیشتر از این بالا
نرود.
40 دقیقه بعد:
حالا دیگه جذب کافئین کامل شده،مردمکهای چشم گشاد می شود،فشار خونتان بالا
میرود و در پاسخ به این حالت،کبدتان قند را به داخل جریان خون رها
میکند.گیرنده های آدنوزین مغز حالا بلوک می شوند تا از احساس خواب آلودگی
جلوگیری کنند.
45 دقیقه بعد:
ترشح دوپامین افزایش پیدا میکند و مراکز خاصی در مغز حالت سرخوشی ایجاد
میکنند،تحریک میشوند.این همان مکانیسمی است که در مصرف هروئین منجر به
ایجاد سرخوشی میشود.
60 دقیقه بعد:
اسید فسفریک موجود در نوشابه،داخل روده کوچک،به کلسیم،منیزیم و روی
میچسبد.متابولیسم بدن افزایش پیدا میکند.میزان بالای قند خون و شیرین کننده
های مصنوعی،دفع هر چه بیشتر کلسیم را از طریق ادرار باعث میشوند.
مدتی بعد:
کافئین در نقش یک داروی مدر (ادرار آور) وارد عمل میشود.حالا دیگر کلسیم و
منیزیم و رویی که قرار بود جذب بدن شود،بیش از پیش از طریق ادرار دفع
میشوند و به همراه آن مقادیر زیادی آب،سدیم و دیگر الکترولیت ها نیز از
دست میرود.
مدتی بعدتر:
کم کم آن غوغایی که در بدنتان ایجاد شده بود فروکش میکند و نوبت به افت
قند می‌رسد.در این مرحله یا خیلی حساس و تحریک پذیر میشوید یا خیلی کرخت و
بی حال.حالا دیگر تمام آن آبی را که از طریق نوشابه وارد بدن خود کرده
بودید دفع کرده اید،آبی که میشد به جای اسید و کافئین و شکر ،حاوی مواد
مفیدی برای بدنتان باشد.تا چند ساعت بعد اثر کافئین هم از بین میرود و شما
هوس یک نوشابه دیگر میکنید.
عجب! که اینطور