«بامشاد» موسیقیدان و خنیاگری در دربار خسرو پرویز (628-591 م.) بوده است که نامش هماره با نام «باربد» در شعری از شاعر بزرگ ایرانی، منوچهری دامغانی یاد گردیده است:
مرغْ دلانگیز گشت، بادْ سمنبیز گشت
بلبل شبخیز گشت، کبک گلو برگشاد
بلبل باغی به باغ، دوش نوایی بزد
خوبتر از باربد، خوبتر از «بامشاد»
وقت سحرگه چکاو، خوش بزند در تکاو
ساعتگی گنج گاو، ساعتکی گنج باد
واژهنامههای فارسی اظهار میدارند که بامشاد موسیقیدانی مشهور همچون باربد بوده است.
گفته شده است:
بامشاد نوازنده و موسیقیدان دوره خسروپرویز دوم ساسانی است که او را چون باربد کم مانند دانستهاند. بامشاد از آن گویند که بامداد چنان مینواخت و میخواند که همه کس را شاد میکرد.