تمام عاشقان عشق

آقا امشب تو و دامان لطفت

منم شرمنده از احسان لطفت

درخشد نور تابان امامت

چو خورشیدی ز « خورآسان » لطفت

تمام عاشقان عشق چیدند

گل توحید از بستان لطفت

رضایی ، از تبار اهل بیتی

زمین و آسمان حیران لطفت

یقینا مدعی هرگز ندارد

رهی تا چشمه ی عرفان لطفت

بزرگی تو ، بزرگان از خجالت

سری افکنده در میدان لطفت

پناه بی پناهانی و بی شک

تمام عاشقان ، مهمان لطفت

تو خوبی ، زائران با صفایت

نشسته در کنا رخوان لطفت

دلم چرخیده بر گردضریحت

کبوتروار ، با مستان لطفت

چه دلتنگم بنوشم جرعه ای از

زلال کوثر جوشان لطفت

حریمت ، قبله ی راز و نیازست

کویرم ، تشنه ی باران لطفت

ببین آقا که « خرد » چون گدایان

نشسته گوشه ی ایوان لطفت

اقا امشب من و دریایی از اشک

آقا امشب تو و دستان لطفت