می در ساغر اندازیم

«بیــا تـا گُل بــر افشانیم و می در ساغـر انــدازیم »*

مبـــادا چـاق تــــــر گــردیــم ، چاقـی را  ور انــدازیم

اگـــــر چربی بــر انگیـــزد کـــه راه قلب مــــا بنــــدد

رژیــم لاغــــری گیـــــــریم و بنیــــادش بــــر انــدازیم

بیــــا تــا کــــور گــــردانیــم ، استعــداد چـاقــــــی را

نخوردن هــا دهیــــم تــن را و خـود را لاغــــر انـدازیم

غـــذای خوشمــزه آورد هـــرکس پیش مــا بگذاشت

غـــــــذایش را ورش داریـــم و پیش کفتــــــر انـدازیم

بــــه دارو خانــــه قــرص ضــــدّ چاقـی می شود پیدا

بگیـــــریـــم قـــرص ضــــدّ چاقــی و آن را در انــدازیم

نبـــاید پیش ایـــن و آن، شویــم  اسباب هــر خنـــده

کـه خـود را  مضحکــه سازیـــم و پیش عنتر انـــدازیم

شویم از« آق دائــی» و شعر ضــدّ چاقی اش ممنون

«که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم»