در شرجی نگاه تو ...

وقتی درست لحظه ی ویرانی منی

تنها پناه بی سر و سامانی منی

پرپیچ وخم نه،درهم وبر هم پراز هراس

مثل خطوط مبهم پیشانی منی

صدبار گفته ام که چرا وچطور در

شبهای شعر ،شور غزل خوانی منی؟

با خنده ها ی تلخ وصمیمی ت باز هم

شیرین شبیه لهجه ی کاشانی منی!

در شرجی نگاه تو لبهای تشنه ام

دلخوش به این نشسته که بارانی منی

توی تمام کوچه و پس کوچه های شهر

در جستجوی گر یه ی پنهانی منی

دیگر به فکر آخر این شعر هم نباش

وقتی درست نقطه ی پایانی منی